Bij een tafelopstelling wordt gebruik gemaakt van voorwerpen en/of poppetjes (bijvoorbeeld playmobil of houten poppetjes) om ingesleten patronen en/of klachten letterlijk zichtbaar te maken op tafel. Hierdoor komt er meer inzicht en ontstaat er ruimte voor verandering.
Er kan onderscheid gemaakt worden tussen familie-opstellingen (patronen vanuit het systeem van herkomst), persoonlijke opstellingen (eigen patronen en copingstrategieën) en rouw/traumaopstellingen (confrontatie met verlies en trauma, copingstrategieën en helpende delen). Soms is het zinvol om meerdere verschillende opstellingen te doen voor een compleet beeld. Ik combineer het gebruik van de tafelopstelling vaak met andere behandelvormen, zoals schematherapie/TA en Voice dialogue.
Een tafelopstelling wordt door cliënten vaak als meer confronterend ervaren dan “praten over”. Door je patronen, trauma’s en verliezen en copingstrategieën letterlijk voor je te zien verschijnen, is het lastiger om gevoelens hieromtrent weg te stoppen en “er over heen” te praten.
Tafelopstellingen worden door cliënten doorgaans als zeer waardevol ervaren.